راهکارهای مجازی سازی و ذخیره سازی اطلاعات

معرفی تکنولوژی های مجازی سازی و مزایای آنها:

چند سالی است که بحث حول تکنولوژی مجازی سازی (Virtualization) چالش اصلی بیشتر سازمانها و به خصوص مدیران فناوری اطلاعات است ، چرا که همواره مدیریت منابع و هزینه های تهیه و نگهداری تجهیزات مورد نیاز در بستر شبکه های کامپیوتری بحث برانگیز است . شاید ایده های اولیه این تکنولوژی زمانی شکل گرفت که بیشتر منابع سخت افزاری موجود تهیه شده در بستر شبکه های کامپیوتری به دلیل ناسازگاری های نرم افزار و سخت افزار به طور کامل قابل استفاده نبودند (در آمار ها مشخص شده که کارایی سرورها (Utilization) بدون استفاده از تکنیک های مجازی سازی بین 5% تا 15% میباشد) ، برای پاسخ به این مساله برای هر سرویس اضافی ، نیاز به سرویس دهنده جدید و به طبع هزینه مجدد پیش می آمد. در حالی که سایر منابع بلا استفاده می ماندند.
برای مثال در یک شبکه امکان دارد سرویسی مختص به اشتراک گذاشتن فایل ها بنابر سیاست های موجود بر روی سیستم عامل ویندوز و سرویس دیگری برای مکالمات صوتی بر روی سیستم عامل لینوکس راه اندازی شوند .در نگاه اول برای هر کدام از این دو ، نیاز به سخت افزار جداگانه احساس می شود. اما مجازی سازی آغازی برای استفاده بهتر از منابع سخت افزاری می باشد.

تاریخچه استفاده از مجازی سازی به دوران Mainframeها در دهه 60 میلادی می رسد که در آن منابع سخت افزاری Mainframe ها به صورت ماشین های مجازی (Virtual Machine) در اختیار کاربران قرار می گرفت. ماشین مجازی (VM) در اصل کپی مجازی شده سخت افزار Mainframe بود که جهت استفاده کاربران بر روی پایانه های آنها بارگذاری می شد و کاربران تصور می کردند که کل منابع سیستم در اختیار آنها می باشد.

مجازی سازی در یک نگاه:

به صورت خیلی ساده مجازی سازی ایده ایست که باعث جداسازی سرویس ها یا درخواست هایی می شود که باید توسط سخت افزار مربوطه پردازش گردند. به عنوان مثال با استفاده از حافظه مجازی (Virtual Memory) ، نرم افزارها می توانند از طریق جابه جایی دیتا به دیسک (Memory Swapping) به حافظه بیشتری از حافظه نصب شده به صورت فیزیکی استفاده نمایند. تکنیکی که سالهاست در سیستم عامل های مختلف پیاده سازی می گردد. تکنولوژی های مجازی سازی نیز به همین شکل لایه های مختلفی از ساختار IT شامل Network ، Storage ،کلاینت ها ، سرورها ، سیستم عامل ها و نرم افزارها را شامل می شوند.
این ترکیب از مجازی سازی در سطوح مختلف، ترکیبی از منابع سخت افزاری شامل Computing، Networking و Storage به همراه نرم افزارهای پیاده شده بر روی آنها را شامل می شود.

از طریق به کارگیری راه حل های مجازی سازی، ساختار IT می تواند از مزایای ذیل بهره مند گردد:

 استفاده بهینه از منابع سرورها:

منابع سخت افزاری (CPU , Memory , … ) سرورها بدون استفاده از مجازی سازی معمولاً بین 5 تا 15 درصد به کار گرفته می شوند (Utilization). این میزان از طریق به کارگیری سیستم ها به صورت ماشین های مجازی که به صورت امن و به دور از تاثیر بر روی سرویس ها قابل جابه جایی روی سخت افزار به اشتراک گذاشته هستند، به 60 تا 80 درصد می رسد که باعث کاهش چمشگیری در هزینه های تهیه سخت افزار می گردد.

 بهینه سازی تست و توسعه سرویس ها:
ایجاد سریع و آسان سرورهای جدید توسط استفاده مجدد از ماشین های مجازی که از پیش تنظیمات اولیه بر روی آنها انجام شده است و آماده به کار می باشند.

 تداوم کسب و کار (Business Continuity):
کاهش هزینه ها و پیچیدگی های مربوط به بالا بردن دسترسی (High Availability) و ترمیم حوادث (Disaster Recovery) از طریق ذخیره کردن کل سیستم به صورت یک فایل که می تواند بر روی هر سرور دیگری برگردانده و شروع به کار کند تا مدت زمان عدم سرویس دهی (Down Time) به حداقل برسد.

سازمان دهی سیستم های کاربران (Enterprise Desktop):
ساماندهی و ایمن سازی PCهای مدیریت نشده، بدون اینکه فعالیت کاربران تحت تاثیر قرار گیرد، توسط به کارگیری سیاست های امنیتی مورد نیاز به صورت نرم افزاری بر روی ماشین های مجازی کاربران (Desktop Virtual Machine)

دلایل عمده مدیریتی برای پذیرش فناوری مجازی سازی:

• بهره برداری بیشتر از امکانات موجود
• کاهش چشمگیر هزینه های خریداری تجهیزات زیرساخت
• کاهش هزینه ها ی نگهداری
• افزایش بهره وری
• افزایش زمان دسترسی به امکانات و پیوستگی زمان عملیاتی سیستم (HA)
• افزایش انعطاف پذیری و سرعت پاسخ دهی عملیاتی
• انعطاف پذیری سیستماتیک و قابلیت توسعه نامحدود

با توجه به اینکه در سیستم های مجازی امکان فراهم کردن چند سیستم عامل با پلت فرم های مختلف بر روی یک سرور فیزیکی وجود دارد، بهره برداری از امکانات سخت افزاری چند برابر میشود.
که در این صورت هزینه های خرید سخت افزاری هم به طور چشمگیری کاهش پیدا خواهند کرد و به مزایای زیر خواهیم رسید :

• صرفه جویی در هزینه خرید سخت افزار
• صرفه جویی در هزینه نگهداری سخت افزارها
• صرفه جویی در مصرف برق سیستم خنک کننده گی سرورها
• صرفه جویی در هزینه فراهم کردن محیط مناسب جهت نگهداری سرورها و …

بررسی تکنولوژی های مختلف مجازی سازی: 

تمام تکنولوژی های مجازی سازی که امروزه در سازمان ها به کار گرفته می شوند یک هدف واحد را دنبال می کنند:

اجرای چند سیستم عامل به صورت همزمان بر روی یک سخت افزار واحد:

این امر به راحتی بر روی سیستم های سخت افزاری قابل پیاده سازی نمی باشد از این جهت که معماری سخت افزارهای مورد استفاده X86 به صورتی می باشد که سیستم عامل (Kernel) دارای سطح دسترسی کامل به سخت افزار و نرم افزارهای نصب شده بر روی آن دارای دسترسی محدود می باشند که این دسترسی از طریق Kernel برای آنها فراهم می گردد. این معماری بر روی سیستم های X86 از طریق تعریف Privilege Level (سطح دسترسی) های محتلف که به آنها Ring می گویند پیاده سازی می گردد به این صورت که سیستم عامل بر Ring 0 نصب می گردد و دسترسی کامل به سخت افزار دارد ولی نرم افزارها در Ring 3 کار می کنند و دسترسی آنها به سخت افزار از طریق فراخوانی سیستم عامل (System Calls) فراهم می گردد. چنین معماری باعث می گردد که به طور مثال زمانی که یک نرم افزار Webcam سیستم را روش می کند، نرم افزاری دیگر نمی تواند آن را خاموش کند مگر آنکه مجوز آن از طریق Kernel واقع در Ring0 صادر شده باشد. مثالی دیگر در این زمینه می تواند ایجاد سطح دسترسی های مختلف بر روی Disk باشد که اگر یک کاربر سطح دسترسی خاصی بر روی یک فایل دارد، کاربر دیگر بدون مجوز Kernel به آن فایل دسترسی نخواهد داشت.

مشکل راه اندازی یک سیستم عامل به صورت مجازی در ساختار X86 این می باشد که سیستم عامل، خود را بر روی Ring0 فرض می کند و دسترسی کامل به سخت افزار را طلب می کند، در صورتیکه به شکل واقعی سیستم عامل نصب شده در محیط مجازی خود یک نرم افزار واقع در Ring3 می باشد و اجازه دسترسی مستقیم به سخت افزار را ندارد.

برای حل این مشکل دو راه وجود دارد:
1- شبیه سازی کامل سخت افزار ( Hardware Emulation) در این روش کل منابع سخت افزاری شامل CPU، RAM ، کنترل کننده های دیسک و شبکه و … به صورت نرم افزاری شبیه سازی می گردند که بدیهی است از Performance کافی برخوردار نخواهند بود. این گونه راه حل ها معمولا فقط برای تست به کار گرفته می شوند. نمونه ای از این نرم افزارها GNS3 می باشد که ساختار سخت افزاری روترها و فایروال ها به صورت نرم افزاری پیاده سازی کرده و بر روی این Platform شبیه سازی شده، سیستم عامل واقعی نصب می گردد.

شکل فوق نشان می دهد که یک فایروال Cisco ASA با CPU از نوع Pentium II با سرعت 1000 MHZ بر روی یک سیستم با CPU از نوع Cote i5 به صورت نرم افزاری شبیه سازی گردیده است.

2- استفاده از تکنولوژی هایی که نیاز به شبیه سازی کامل سخت افزار ندارند و می توانند سخت افزار واقعی سیستم را در اختیار ماشین مجازی قرار دهند. (Hypervisor)
Hypervisor ها نرم افزارهایی می باشند که دسترسی ماشین های مجازی به سخت افزار را کنترل و مدیریت می کنند.
مثالی از Hypervisor نرم افزارهایی مثل VMware ESXi و Microsoft Hyper-V می باشند.

Hypervisorها خود به دسته تقسیم می گردند:
1-Type: این گونه Hypervisorها به صورت مستقیم بر روی سخت افزار نصب می گردند و خود نیاز به یک سیستم عامل میزبان ندارند. بدینگونه اکثر منابع سخت افزاری از طریق آنها در اختیار ماشین های مجازی قرار می گیرد. به این نوع از Hypervisorها ، Bare Metal می گویند. نمونه هایی از این نوع Hypervisor، محصولات VMware ESXi و Microsoft Hyper-V می باشند.

2-Type: این گونه Hypervisorها به صورت یک نرم افزار بر روی یک سیستم عامل میزبان نصب می شوند و وابسته به سیستم عامل میزبان می باشند که به آنها Hosted Hypervisor می گویند. نمونه هایی از این نوع Hypervisor، محصولات VMware Workstation و Microsoft Virtual PC می باشند.

ارائه راهكارهاي مجازي سازي مبتني بر VMware vSphere براي استفاده حداكثري از سرور موجود در سازمان
مجازی سازی جهت نصب و راه اندازی همزمان چند ماشین مجازی در یک سخت افزار می باشد. به کمک این راهکار، امکان استفاده بهینه از منابع سخت افزاری موجود، صرفه جویی در فضا، تعداد منابع اختصاص یافته، نیروی انسانی راهبر و انرژی مصرفی فراهم گردیده و ضمن ایجاد سهولت و تمرکز هر چه بیشتر در امنیت و مدیریت سیستم ها انعطاف پذیری مطلوبی به مدیر شبکه برای تطبیق با تغییرات و نیازهای جدید و محافظت از سیستم در برابر خطرات پیش بینی نشده خواهد داد. این راهکارها در سطوح مختلف به شرح ذیل قابل پیاده سازی می باشد.

سطوح مجازی سازی

در سطح سرور (Server Virtualization)

با گسترش اتکاء سازمان ها بر زیرساخت های کامپیوتری و افزایش بار پردازشی سرورها و بالطبع نیاز به سرورهای بیشتر، هزینه های مرتبط به این بخش به کسر قابل توجهی از هزینه ها بدل گشته و می تواند مانع بالقوه ای در مسیر رشد شبکه ها باشند. هزینه مربوط به تهیه و نگهداری سرورها، نیروی انسانی متخصص، اطاق های سرور، تمهیدات امنیتی و … از جمله این موارد می باشند که با پیاده سازی راه حل های مجازی سازی می توان به میزان قابل توجهی از آن کاسته و امکان افزایش بهره وری و توسعه شبکه را فراهم آورد.

در سطح کامپیوتر های شبکه (Desktop Virtualization)

استفاده از نرم افزارهای کاربردی به بخش لاینفک کار در سازمان ها و ادرات تبدیل شده و این نرم افزارها بدل به ابزارهای اصلی پیشبرد امور در دستان کاربران قرار گرفته اند و در بسیاری موارد، مواردی همچون قیمت نرم افزارها و میزان امکان دسترسی کاربران به آنها می تواند منجر به یک چالش برای مدیران انفورماتیک گردیده و نهایتا منجر به ایجاد گلوگاه در سازمان شوند. شناخته شده ترین راهکار در این مورد، استفاده از Thin Client ها می باشد. این دستگاههای کوچک جایگزین PC های عادی شده و ضمن کاهش چشمگیر هزینه های تهیه و نگهداری سخت افزار، به دلیل اینکه فاقد سیستم ذخیره سازی بوده و نرم افزارها را بر روی Server اجرا می نماید، دارای سطح امنیتی بسیار بالایی می باشد به کمک تعریف یک Template ساده برای کامپیوتر های کاربران، درست کردن یک کامپیوتر خراب فقط چند دقیقه به طول خواهد انجامید.

در سطح برنامه های کاربردی (Application Virtualization)

استفاده از نرم افزارهای کاربردی به بخش لاینفک کار در سازمان ها و ادرات تبدیل شده و این نرم افزارها بدل به ابزارهای اصلی پیشبرد امور در دستان کاربران قرار گرفته اند و در بسیاری موارد، مواردی همچون قیمت نرم افزارها و میزان امکان دسترسی کاربران به آنها می تواند منجر به یک چالش برای مدیران انفورماتیک گردیده و نهایتا منجر به ایجاد گلوگاه در سازمان شوند.
استفاده از مجازی سازی در سطح برنامه های کاربردی این امکان را فراهم می آورد که کاربران بتوانند با نرم افزارهای نصب شده روی سرور به نحوی کار کنند که گویی روی کامپیوتر خودشان نصب گردیده است.

معرفی و بررسی سرویس های مختلف رایانش ابری (Cloud Computing)

رایانش ابری به صورت کلی شامل مجموعه ای از منابع سخت افزاری و نرم افزاری می باشد که به صورت سرویس تحت شبکه (غالباً اینترنت) به کاربران ارائه می گردد. این نام بر اساس نماد ساختارهای پیچیده شبکه (شامل نرم افزارها ، سخت افزارها، لینک های ارتباطی و …) که غالباً به صورت ابر در مستندات نشان داده می شوند برگزیده شده است.
رایانش ابری به سه دسته تقسیم بندی می گردد:
– Public Cloud که برای استفاده در محیط های Public (اینترنت) به کار می رود.
– Private Cloud که برای استفاده در محیط داخل سازمان به کار می رود.
– Hybrid Cloud که ترکیبی از دو مدل دیگر می باشد.

مزایای استفاده از رایانش ابری:

* سازمان ها می توانند به جای صرف هزینه برای راه اندازی دیتاسنترها و سرورها قبل از استفاده از آنها (که ممکن است کاملاً مشخص نباشد چگونه از آنها استفاده خواهد شد) با استفاده از Cloud Computing فقط به میزان منابعی که مورد نیازشان خواهد بود هزینه نمایند.
* آسان تر شدن تخمین ظرفیت مورد نیاز برای سرویس های مختلف، وقتی واحد IT یک سازمان قبل از راه اندازی یک سرویس به تخمین ظرفیت مورد نیاز برای آن می پردازد احتمال فراهم شدن ظریفتی فراتر از میزان مورد نیاز وجود دارد که باعث می شود منابعی که با هزینه بالا تهیه گردیده اند بلا استفاده باقی بمانند، همچنین ممکن است این تخمین ظرفیت کمتر از نیاز واقعی سازمان باشد و باعث گردد ظرفیت کافی برای راه اندازی تمامی سرویس های مورد نیاز وجود نداشته باشد.
* افزایش سرعت بهره وری: در محیطی که از رایانش ابری استفاده می گردد، منابع جدید IT تنها با چند کلیک قابل استفاده می باشند. به این معنی که زمان لازم برای آماده سازی سیستم عامل، نرم افزارها و … برای پیاده سازی و به کارگیری سرویس های مختلف از چند روز یا چند هفته، به چند دقیقه کاهش پیدا می کند.
* کاهش هزینه پیاده سازی و نگهداری دیتاسنترها: رایانش ابری به شما اجازه می دهد تا فقط بر روی سرویس های مورد نیاز IT تمرکز کنید به جای اینکه تمرکز بر روی ساختار سخت افزاری، سرورها، سیستم خنک کننده ، تأمین منابع برق و … باشد.

سرویس های مبتنی بر رایانش ابری به سه صورت ارائه می گردند:

1- (Software as a Service (SaaS: این سرویس روشی برای اجرا کردن نرم افزارها در بستر اینترنت می باشد. در این روش کاربران نیازی به خرید، نصب و به روز رسانی نرم افزار ندارند و از سرویس ها به صورت آن لاین استفاده می نمایند.

شکل زیر مثال هایی از این سرویس می باشد:

2- (Infrastructure as a Service (IaaS: با استفاده از این سرویس سازمان ها کلیه تجهیزات سخت افزاری اعم از سرور، Storage ، تجهیزات شبکه را به صورت out source استفاده می کنند. در واقع این تجهیزات توسط ISP فراهم گردیده و در اختیار مشتریان قرار می گیرد.

3- (Platform as a Service (PaaS: با استفاده از این سرویس سازمانها کلیه تجهیزات اعم از سخت افزاری و نرم افزاری را از ISP اجاره می کنند و کنترل کامل بر روی تمامی ساختارها خواهند داشت.

معرفی شرکت VMware و محصولات آن:

شرکت VMware یک شرکت مستقل از شرکتهای زیر مجموعه EMC بزرگترین شرکت تولید کننده دستگاه های ذخیره سازی می باشد. شرکت VMware در سال 1998 تأسیس شده و طی این سال ها تنها در زمینه مجازی سازی فعالیت می کند. این شرکت دارای بیش از 3000 کارمند و سه میلیون کاربر در تمام دنیا می باشد و میزان فروش محصولاتش بیش از یک میلیارد دلار در سال می باشد. این آمار جایگاه این شرکت در دنیا و اعتماد کاربران به محصولات آن را نشان می دهد.

محصولات VMware برای پوشش دادن به چهار نیاز طراحی و ارایه می شوند:

انسجام سرورها و کاهش هزینه ها (Server consolidation & containment)
تداوم سرویس دهی (Business continuity)
محیط های تولید و تست نرم افزار (Testing and Development Environments)
مدیریت کامپیوترهای شخصی (Desktop Management)

VMware vSphere:
vSphere یک مجموعه فراگیر از نرم افزارها و محصولات ( Product Suite ) می باشد که در کنار هم کاملترین سطح تکنولوژی مجازی سازی را برای سازمان ها فراهم می آورند. آخرین نسخه این مجموعه vSphere 5.5 update 1 می باشد که پیشرو صنعت مجازی سازی و قابل اعتماد ترین پلتفرم مجازی سازی می باشد.
این مجموعه، از سرویس ها و نرم افزارهای ذیل تشکیل شده است در ادامه برخی از قابلیت ها و نرم افزارهای آن معرفی می-گردند:

VMware ESXi:
اصلی ترین قسمت از مجوعه vSphere ،Hypervisor می باشد که واسطی نرم افزاری بین سخت افزار و سیستم عامل های میهمان می باشد. ESXi یک Hypervisor از نوع (Bare Metal ( TYPE 1 می باشد.
Hypervisorهای TYPE 1 نیاز به یک سیستم عامل میزبان ندارند و بر روی سخت افزار نصب می گردند تا منابع بیشتری در اختیار ماشین های مجازی قرار بگیرد. جدول ذیل به مقایسه حداکثر منابع سرور در نسخه های مختلف ESXi می پردازد.

VMware vCenter Server:
نرم افزاری جهت مدیریت متمرکز Hostها و Virtual Machinهای آنها. vCenter به مدیران IT اجازه مدیریت، مانیتورینگ، گسترش و تأمین امنیت زیرساخت مجازی را به صورت یکپارچه و از یک محیط کنترلی می دهد. vCenter از یک Backend Database (SQL یا Oracle) جهت نگهداری تمام اطلاعات مربوط به Hostها و VMها استفاده می نماید. برخی از قابلیت-هایی که توسط vCenter راه اندازی می شوند در ادامه معرفی می گردند:

vMotion:
vMotion قابلیتی است که از طریق آن می توان یک ماشین مجازی روشن را از یک Host به یک Host دیگر انتقال داد بدون اینکه در سرویس دهی به کاربران مشکلی به وجود بیاید. برای فعال سازی این قابلیت نیاز می باشد که فایل های ماشین مجازی بر روی یک Datastore Share قرار داشته باشند و توسط هر Hostی قابل دسترسی باشند.

Storage vMotion:
قابلتی است که از طریق آن می توان فایل های یک ماشین مجازی را بدون Downtime از یک Datastore به Datastore دیگری منتقل نمود. به عنوان مثال می توان ماشین های مجازی را از دیسک Local بر روی سرور به SAN Storage جا به جا کرد.

(High Availability (HA:
تکنولوژی HA، این امکان را فراهم می آورد که ماشین های مجازی بر روی یک Host در صورت در دسترس نبودن آن به یک Host دیگر انتقال پیدا کنند. در صورت استفاده از این قابلیت مدت زمان Downtime برای ماشین های مجازی به اندازه راه اندازی مجدد آن در Host جدید می باشد. یک Cluster از نوع HA می تواند تا 32 سرور را پشتیبانی نماید. این تکنولوژی قابلیت مانیتور کردن ماشین های مجازی (VM Monitoring) و نرم افزارهای نصب شده بر روی آنها (AppHA) را نیز دارد. بدین صورت که از طریق دریافت پیغام های Heartbeat از ماشین مجازی، زنده بودن آن را بررسی می کند و در صورت عدم دریافت این پیغام ها نسبت به راه اندازی مجدد ماشین مجازی یا سرویس های مربوط به نرم افزارهای نصب شده بر روی آن اقدام می نماید.

نرم افزارهایی که AppHA قابلیت مانیتور کردن آنها را دارد عبارتند از:

• MSSQL 2005, 2008, 2008R2, 2012
• Tomcat 6.0, 7.0
• TC Server Runtime 6.0, 7.0
• IIS 6.0, 7.0, 8.0
• Apache HTTP Server 1.3, 2.0, 2.2.

(Fault Tolerance (FT:
زمانی که این قابلیت بر روی یک ماشین مجازی فعال می شود، یک (Sahdow Copy (Secondary از آن بر روی یک Host دیگر ساخته می شود و با استفاده از یک تکنولوژی محنصر به VMware به نام vLockstep تمام تغییرات در ماشین اصلی (Primary) به صورت Live به ماشین Secondary انتقال می یابد. در صورت از دست رفتن سروری که از ماشین Primary میزبانی می کند، ماشین Secondary که بر روی Host دیگری قرار دارد بلافاصله فعال و شروع به سرویس دهی می نماید. با استفاده از این قابلیت هیچ گونه Downtime برای ماشین مجازی وجود نخواهد داشت.

DRS) Distributed Resurce Scheduler):
DRS قابلیتی می باشد که از طریق آن می توان Laod منابع بر روی سرورهای داخل یک Cluster را به صورت متوازن بین سرورها تقسیم نمود. این ویژگی به سه صورت قابل پیاده سازی می باشد:

Fully Automated:
هنگام روشن شدن یک ماشین مجازی منابع استفاده شده در تمام سرورها بررسی می گردند و ماشین مجازی بر روی سروری روشن می گردد که منابع آزاد بیشتری داشته باشد. پس از روشن شدن ماشین های مجازی DRS هر پنج دقیقه به بررسی منابع در سطح کلاستر می پردازد و در صورت نیاز ماشین های مجازی را جا به جت می کند.

Partial Automated:
در هنگام روشن شدن ماشین مجازی DRS به بررسی منابع در سطح کلاستر می پردازد و به کاربر بهترین سرور برای قرار گیری ماشین مجازی را پیشنهاد می دهد و کاربر سرور مورد نظر خود را انتخاب می نماید. پس از راه اندازی ماشین مجازی هر پنج دقیقه منابع کلاستر بررسی می گردند و در صورت نیاز جهت متوازن نمودن استفاده از منابع، DRS اقدام به جا به جایی ماشین های مجازی بر روی سرورها می کند.

Manual:
در این حالت هیچ جا به جایی به صورت اتوماتیک انجام نمی شود و DRS بهترین پیشنهاد برای قرار گیری ماشین های مجازی بر روی سرورها را به کاربر ارائه می دهد و فقط در صورت تأیید کاربر ماشین مجازی جا به جا می گردد.
در هر سه حالت ادمین کلاستر می تواند درجه حساسیت کلاستر نسبت به متوازن نبودن منابع را تغییر دهد تا از جا به جایی ماشین هایی که تأثیر چندانی در بهینه سازی استفاده از منابع بر روی کلاستر ندارد جلوگیری گردد.

(Storage I/O Control (SIOC:
همانگونه که برای مدیریت بهتر منابع (CPU , Memory) قابلیت هایی نظیر Resource Pool و DRS در نظر گرفته شده است. جهت کنترل بهتر Contention (نزاع) برای دسترسی به منابع Storage ، می توان از SIOC استفاده نمود. SIOC دو پارامتر Latancy و Peak throughput را جهت کنترل Contention بررسی می نماید که از طریق تنظیم کردن Share (میزان اولویت برای دسترسی به منابع در صورت رخ دادن Contention) و Limit (محدود نمودن دسترسی به منابع) قابل پیاده سازی می باشد.

(Distributed Virtual Switch (DvSwitch:
از طریق راه اندازی Dvswitch امکان مدیریت و تنظیمات منابع و پارامترهای مربوط به Network تمامی Hostها به صورت یکپارچه از طریق vCenter فراهم می گردد.

برخی از قابلیت های DvSwitch عبارتند از:
(Private VLANs (PVLANs
Bi-directional Traffic Shaping
Port Monitoring
Network I/O Control

از طریق این قابلیت می توان دسترسی به منابع Network را مدیریت نمود و همچنین با تنظیم مقدار Cos به ترافیک های مختلف، اولویت متفاوت داد.

Update Manager:
یک Plug-in برای vCenter می باشد که امکان به روز رسانی نسخه ESX , ESXi بر روی سرورها ، نسخه Hardware مربوط به ماشین های مجازی ، نسخه VMware Tools و نصب انواع Security , Fix Patch را از طریق یک محیط یکپارچه فراهم می آورد.

(vCenter Operation Manager (vCOPS:
سرویسی می باشد که به بررسی و مانیتورینگ محیط vcenter شامل دیتاسنتر ها، Host ها و ماشین های مجازی می پردازد و با ارائه گزارشات خود به شناسایی ، تشخیص و ترمیم عملکرد ضعیف و با ریسک بالا در محیط مجازی کمک می نماید.

نرم افزار Site Recovery Manager: این نرم افزار که در واقع یک راه حل ترمیم حادثه (Disaster Recovery) می باشد، فرآیند ترمیم حادثه را آسان و اتوماتیک می سازد، به عنوان مثال اگر سایت (1) سازمان دچار حادثه گردد، سایت (2) به صورت اتوماتیک وارد مدار گردیده و به سرویس دهی ادامه می دهد.

vCloud Director: بهترین پلتفرم برای کنترل و مدیریت ساختار رایانش ابری می باشد. vCloud Director رایانش ابری را با استفاده از ساختار موجود دیتاسنترها و انقال بستر مجازی سازی و منابع آن به صورت دسته بندی شده (Catalog-Based) به کاربران پیاده سازی می نماید.

vShield Suite: مجموعه ای از محصولات تحت محیط مجازی می باشد که امنیت را برای ساختار مجازی فراهم می آورد. این مجموعه از بخش های زیر تشکیل شده است:

VShield Zones: امنیت لازم برای شبکه محیط مجازی فراهم می آورد.
VShield App: یک فایروال برای نرم افزارهای محیط مجازی ایجاد می کند.
VShield Edge: در لبه شبکه فعالیت می کند و نقش فایروال و Gateway را برای ماشین های مجازی و شبکه آنها ایفا می کند.
VShield Endpoint: یک آنتی ویروس از نوع Agentless برای ماشین های مجازی می باشد.

Horizen View Suite: مجموعه ای از محصولات و تکنولوژی ها می باشد که به مدیریت دسکتاپ ها و نرم افزارهای آنها کمک می کند و اجازه استفاده از آنها را از طریق هر endpointی می دهد